Oto niektóre spośród map z „Ostatniego lata Wandalów” i „Kraju, na który Bóg się rozgniewał”. Podkład kartograficzny pochodzi z domeny publicznej, a ich zawartość powstała w oparciu o liczne książki i publikacje, z których najważniejsze znajdziecie w jednym, bądź drugim posłowiu.

Możliwe umiejscowienie głównych plemion i związków u progu wielkiej wędrówki ludów – koniec IV wieku

Ta mapa przedstawia tylko, jak p r a w d o p o d o b n i e było (ok. sto pięćdziesiąt lat przed akcją „Ostatniego lata Wandalów”) i to jedynie w ogromnym przybliżeniu, na wielkim poziomie ogólności. Podane lokalizacje należy traktować umownie, raczej jako przybliżone strefy wpływów i głównych siedzib. Pod tymi nazwami kryły się często koalicje ludności różnego pochodzenia, przemieszczające się przez tereny zajmowane przez wcześniejszych mieszkańców. Również „białe plamy” na mapie nie oznaczają braku osadnictwa na tym terenie, a jedynie „białe plamy” naszej wiedzy. Ówczesne ludy wędrowały, dzieliły się, łączyły, zmieniały nazwy i koalicje. Jeśli ktoś szuka trwającej tysiące lat niezmiennej ciągłości etniczno-kulturowej, polecam piękne mapy tolkienowskiego Śródziemia. 😉

Wielka wędrówka Wandalów

To uproszczony przebieg wędrówki koalicji Wandalów, Alanów i Swebów. Pod koniec II wieku, w okresie wojen markomańskich, Hasdingowie przesunęli swoje siedziby za Karpaty, w dorzecze Cisy. Po różnych perypetiach pozostali tam około dwustu lat. Na przełomie IV i V wieku koalicja Wandalów (Hasdingów i Silingów), Alanów (prawdopodobnie Jazygów) i Swebów (być może Kwadów) oraz zapewne innych, mniej ważnych uczestników ruszyła na zachód pod naporem idących ze wschodu Hunów. Po okupionej krwią przeprawie przez Ren (tradycja mówi o nocy sylwestrowej 406 roku), gdzie próbowali zatrzymać ich Frankowie, dotarli (po krótkim postoju na złupienie Galii) na Półwysep Iberyjski. Tam podzielili się ziemią, szybko wchodząc w konflikty z Rzymianami, Wizygotami i sobą nawzajem. Rozbici przez Wizygotów około 418 roku Silingowie i Alanowie dołączyli do Hasdingów i odtąd byli traktowani jako jeden lud. Wspólnie przenieśli się na południe Półwyspu, skąd około dziesięciu lat później dokonali imponującej przeprawy ok. 80 000 ludzi przez Cieśninę Gibraltarską do Afryki. W Afryce zajęli Hipponę, następnie Kartaginę, a potem Baleary, Korsykę, Sardynię i Sycylię. Ich pirackie wyprawy docierały od hiszpańskiej Galicji po wybrzeża Grecji. W 455 roku złupili Rzym.